Restreclame

Restreclame uit het interbellum, toen elektriciteits- en gasbedrijven elkaar beconcurreerden.

De meeste reclame is vluchtig. Papieren advertenties vergaan en commercials vervliegen. Maar soms blijft een boodschap haken in het straatbeeld. Als muurschildering, sticker of tegel. Die reclame gaat gewoon door met werven, ook wanneer het bedrijf of merk erachter allang niet meer bestaat. Ik heb daar een nieuw woord voor bedacht: restreclame.
Strikt genomen is dit een irritant fenomeen. De reclamemaker is te beroerd geweest om zijn boodschap op te ruimen, en valt jaren na z’n dood nog mensen lastig met belegen-lonkende woorden en beelden.
Voormalige paardenslagerij Hoogland aan de Botermarkt in Haarlem.

Toch ben ik er dol op, want restreclame is een bron van verwondering en verhalen. En de boodschap links is dan wel geen reclame, maar toch ook weer wel als je er over nadenkt.
Reclame voor de goede zaak op een gesloten maar nooit uitgeruimde winkel in de Haarlemse Leidsebuurt.

Maar kijk uit: als je eenmaal op restreclame let, zie je het overal om je heen en heb je geen rust meer.

Al is het maar omdat je er op tijd bij moet zijn; ook restreclame heeft niet het eeuwige leven. Tussen de foto hierboven en de foto links zit 6 jaar, en iemand die dacht: dit verkopen we niet meer.