Soms is het een tijdje weg. Dan heb ik het te druk met leven, en lijkt er nog zoveel tijd. Maar regelmatig trapt het besef van eindigheid mijn deur in, en logeert dan dagenlang als ongenode gast in huis. Waar is dat nou voor nodig? Ik wil er vanaf, en misschien zegt u: ja ik ook!
|
Dan is de radio-documentaire Doodsangst aan u besteed, waarin ik te rade ga bij mijn buren, psychiater en filosoof Damiaan Denys en de psychologen Enny Das en Sibe Doosje. Ook reisde ik naar mijn levenswijze vriend Peter Flik in Hongarije, die ooit een wel heel directe therapie kreeg tegen zijn angst voor de dood. |
|
Op NRC Handelsblad las ik hier over Coda, een korte Ierse animatiefilm over het accepteren van de dood. Ik ben vaak in Ierland geweest om kopje onder te gaan in haar uitgestrekte, natte natuur in bruinen, loodgrijzen en felgroen. Dan voelde ik mij klein en tijdelijk – en had daar alle vrede mee, daar wel. Coda speelt in Dublin – dat voor mij altijd is verbonden met ‘The Dead’ van James Joyce, het meest ontroerende verhaal over sterfelijkheid dat ooit is geschreven. Filmbeelden kunnen daar nooit tegenop, maar Coda komt op geheel eigen wijze een heel eind – oordeel zelf: |
|